Рабі ГЭТА са мною
кахаючы і прыгожа,
пад елкай альбо сасною,
альбо запрасі ў ложак.
На белыя прасьцірадлы
кінь мяне, распрануўшы,
я буду бязьмежна рады
пакінуць граніцы сушы.
Я плюхнуся ў воды мора,
у акіяны субстанцый,
чытацьму цябе, як Тору,
як Біблію, мая Канстанца.
Я перацалую пялёсткі
тваёй залацістай ружы,
я, гэткі малы і порсткі,
і слабы з табой, і дужы.
Глядзі, вось нашае заўтра –
пасьля здабыцьця свабоды
мы пішам вялікую хартыю
нашай любоўнай згоды...
Дык зьдзейсьні ГЭТА са мною,
мая беларуская вершніца,
і праўдай, а не маною
няхай наш прыплод прышчэпіцца.
4.V.1997. Купа.
|
|
